Muzeum
Narodowe w Szczecinie –
muzeum
wielodziałowe, gromadzące zbiory archeologii,
sztuki dawnej i współczesnej, historyczne,numizmatyczne,
nautyczne,
etnograficzne.
Utworzone
zostało 1 sierpnia 1945 roku jako polskie Muzeum Miejskie w
Szczecinie. Założycielem i organizatorem placówki był przybyły z
Poznania Lech Krzekotowski, a jego działania wspierał pionier
szczecińskiego muzealnictwa - Kazimierz
Haska.
Muzeum przejęło pozostałości zbiorów Stadtmuseum na Hakenterasse
(dziś Wały
Chrobrego)
i Pommersches Landesmuseum - dawniej Pałac Sejmu Stanów, przy ul.
Staromłyńskiej 27, gdzie mieści się Galeria Sztuki Dawnej.
Rozpoczęło także kolekcjonowanie polskiej sztuki współczesnej. W
kolejnych latach zwiększało swoje zbiory najpierw dzięki depozytom
z innych muzeów polskich, potem tworząc stopniowo kolekcje własne.
Jednocześnie utraciło część zbiorów poniemieckich na rzecz
innych muzeów warszawskich (szczególnie
etnograficznych). Kopia posągu
Bartolomeo Colleoniego z Wenecji,
pochodząca z kolekcji Heinricha
Dohrna (przez
lata stojąca na
dziedzińcu warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych),
oraz marmurowa kopia posągu
Mojżesza Michała
Anioła (tamże),
były "darem" Szczecina dla stolicy, wziętym ze
szczecińskiego muzeum.
Jesienią
1947 roku muzeum zyskało status placówki okręgowej i jako Muzeum
Pomorza Zachodniego sprawowało opiekę merytoryczną nad muzeami
zachodniopomorskimi. W roku 1970 w uznaniu ponadregionalnej wartości
zbiorów zostało podniesione do rangi Muzeum Narodowego. W latach
70. Muzeum Narodowe w Szczecinie wzbogaciło się o dalsze dwa
gmachy: Ratusz
Staromiejski,
w którym utworzono Muzeum Historii Szczecina oraz lewe skrzydło
budynku dawnej komendantury garnizonu twierdzy szczecińskiej, w
którym dzisiaj mieści się Muzeum Sztuki Współczesnej.
Jednorożec
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz