Zamek Książąt Pomorskich

Zamek Książąt Pomorskich – renesansowy zamek usytuowany na Wzgórzu Zamkowym w Szczecinie, w sąsiedztwie Odry, historyczna siedziba rodu Gryfitów, władców księstwa Pomerania, oraz nazwa instytucji kultury, administrującej Zamkiem.

Kokosik

Stajnia w Płochocinie

To stajnia znajdująca się na obrzeżach Dobrej. Jest tam około 25 koni do jazdy i kilkanaście prywatnych.

Właścicielka nazywa się Ania, jej córka tak samo. Właściciel to Wincent. Są dwie instruktorki – P. Wiktoria i P. Justyna. W stajni dwa razy w roku odbywają się zawody w skokach i w ujeżdżeniu.

Jest tam kilka psów. 
Stajnia rozwija dzieci pod kontem skoków i ujeżdzenia. Jest kilka rodzajii gróp. Szkolą one dzieci pod kątem ich poziomu

Ogólnie polecam stajnie. Jest bardzo fajna.

Gmina Dobra

Gmina Dobra i okolice
W gminie Dobrej znajduje się około 17 511 mieszkańców.
W gminie znajduje się kilka ważnych miejsc np. kościół z 1250 r. ( o nim w następnym poście ).
Są tu również ruiny dworskiej gorzelni z XIX w.
Herb gminy to:





















Znajduje się tu też szkoła podstawowa, przedszkole, schronisko dla zwierząt, orlik (boisko piłkarskie, boisko do koszykówki, siatkówki, tenisa), plac zabaw, skatepark, siłownia odkryta, mini golf, stoły do tenisa stołowego boisko piłkarskie i scena.
Co roku organizowane są tu dożynki gminne, dzień dziecka, dzień strażaka itp.     
                                                                                                   Pedros

Prezydent Szczecina Piotr Krzystek

Kandydował na stanowisko prezydenta miasta Szczecina w wyborach samorządowych w 2006 jako bezpartyjny kandydat z ramieniaPlatformy Obywatelskiej. W pierwszej turze wyborów zajął pierwsze miejsce (otrzymał 41,79% poparcia). W drugiej turze pokonał Jacka Piechotę, otrzymując 64,83% głosów i wygrywając wybory[1]. Pod koniec tego samego roku wstąpił do PO[2]. 18 września 2010, po decyzji zachodniopomorskiej rady regionu Platformy Obywatelskiej o nie poparciu go w kolejnych wyborach na prezydenta Szczecina, zawiesił swoje członkostwo w tej partii. 27 listopada tego samego roku ostatecznie zrezygnował z członkostwa w PO[3].

W 2008 CBA zarzuciło Piotrowi Krzystkowi zakup mieszkania komunalnego po zaniżonej cenie w latach 1999–2003[4]. Prawo najmu tego lokalu przyznał mu (wówczas dyrektorowi UW) wojewoda zachodniopomorski Władysław Lisewski. Mieszkanie wycenione na 180 tys. zł w 2000 Piotr Krzystek wykupił za 32 tysiące (17,5% wartości). W 2009 Sąd Okręgowy w Szczecinie orzekł, że nie było podstawy prawnej, w oparciu o którą Piotr Krzystek mógł dostać mieszkanie komunalne, nakazując jego zwrot. Piotr Krzystek, zgodnie z wcześniejszymi deklaracjami, oświadczył, że nie będzie wnosił odwołania od wyroku[5].

W wyborach w 2010 Piotr Krzystek uzyskał reelekcję na urząd prezydenta miasta, pokonując w drugiej turze posła PO Arkadiusza Litwińskiego[6]. Startował z własnego komitetu pod nazwą „Szczecin dla Pokoleń”, współpracując ze Stronnictwem Konserwatywno-Ludowym[7]. W 2014 został wybrany na trzecią z rzędu kadencję, ponownie wygrywając w drugiej turze głosowania jako kandydat niezależny[8]. Ponadto zorganizowany przez niego komitet Bezpartyjni Pomorze Zachodnieprzekroczył próg w wyborach do sejmiku zachodniopomorskiego, zdobywając jeden mandat[9][10].

jEDNOROŻEC

Wały Chrobrego

Wały Chrobrego – taras widokowy o długości ok. 500 m w Szczecinie na skarpie wzdłuż Odry. Słynne założenie urbanistyczno-architektoniczne współtworzące, wraz z Gmachem Głównym Muzeum Narodowego w Szczecinie,Zamkiem Książąt Pomorskich i katedrą pw. św. Jakuba, nadodrzańską sylwetę miasta, widoczną z głównych tras dojazdowych od wschodu biegnących przez mosty i wiadukty. Zaprojektowane i wzniesione według koncepcji Wilhelma Meyera-Schwartau w latach 1902-1921 z inicjatywy nadburmistrza Hermanna Hakena, na cześć którego został taras pierwotnie nazwany.

W 1873 rozpoczęło się wyburzanie XVIII-wiecznych fortyfikacji Szczecina. Pierwsza koncepcja zabudowy terenów likwidowanego Fortu Leopold na wyniosłym brzegu Odry powstała w 1876. Od 1878 do 1907 urząd nadburmistrza Szczecina sprawował Hermann Haken. Dzięki jego wielkiemu zaangażowaniu kolejną koncepcję opracowano w 1894, a w 1901 podjęto decyzję o realizacji. W latach 1902-1907 uformowano, na wysokości 19,3 m n.p.m. (19 m nad poziomem Odry Zachodniej), taras widokowy według projektu urbanistycznego Wilhelma Meyera-Schwartau. Na szczycie nasypów ziemnych wzdłuż Odry powstała wysadzana drzewami aleja spacerowa, zakończona na krańcach półokrągłymi placykami. Tuż pod nimi znajdują się dwie symetryczne drogi zjazdowe biegnące w dół wzdłuż ziemnych skarp, ku środkowi założenia. Na osi poprzecznej promenady zbudowano nieco niższy półokrągły taras centralny, wsparty rustykowanym murem oporowym, flankowany dwoma mniejszymi tarasami, nad którymi wznoszą się pawilony widokowe, w kształcie owalnych kopuł wspartych na jońskich kolumnach. Pośrodku tarasu centralnego postawiono kamienną rzeźbę przedstawiającą walkę człowieka z centaurem dłuta Ludwiga Manzla. Na osi, w murze oporowym wydrążono półkolistą niszę, ujętą w dwa ryzality po bokach, z niszami na posągi. U ich podnóża umieszczono półkonchowe baseniki. Kompozycja ta stanowi tło dla rozległej fontanny. W koronie muru, pod kamienną balustradą znajdują się herby miast pomorskich. Przed fontanną zbudowano dwie wieże oświetleniowe stylizowane na latarnie morskie. Kompleks tarasów połączono z nabrzeżem Odry dwoma biegami schodów biegnących po łukach wzdłuż muru oporowego centralnego tarasu.

W latach 1906-1912 w północnej części tarasu zbudowano według projektu Paula Kieschke kompleks architektoniczny dla ówczesnejrejencji szczecińskiej, w którym obecnie ma swoją siedzibę Urząd Wojewódzki. W centrum rozpoczęto budowę gmachu Muzeum Miejskiego według projektu Wilhelma Meyera-Schwartau – obecnie Muzeum Narodowe w Szczecinie. Zbudowano skrzydło od strony od strony Odry i elewacje boczne. Budowę przerwano w 1913 – planowanego skrzydła od strony miasta nigdy nie wzniesiono. Dalej na południe od muzeum zbudowano dwa gmachy: w latach 1902-1905 Zakład Ubezpieczeń Społecznych projektowany przez Emila Drewsa oraz Naczelna Dyrekcję Ceł zaczętą przez K. Hinckledeyna, zakończoną w latach 1918-1921 przez Osterwolda. Planowano na skraju nigdy nie zbudowaną wieżę. Dzisiaj obydwa połączone gmachy są siedzibą Akademii Morskiej. Za muzeum rozciąga się w kierunku miasta regularny, prostokątny plac, z kompleksem tarasów wyrównujących różnicę między placem a wyżej położonym terenem miasta. Na ich szczycie znajduje się Park im. Stefana Żeromskiego o nieregularnym planie. W centrum tarasu znajdował się pierwotnie pomnik cesarza Fryderyka III. Obecnie wznosi się tam betonowy pomnik Adama Mickiewicza dłuta Sławomira Lewińskiego, odsłonięty w 1960. Hakenterrasse przetrwało działania wojenne bez większych uszkodzeń. Powojenne ingerencje dotyczyły przede wszystkim wnętrz budynków. Część gmachu Muzeum adaptowano na potrzeby Teatru Współczesnego, zmieniono zwieńczenia wieży i zlikwidowano narożne pawiloniki na dachu. W niszach po obu stronach fontanny postawiono figury Jana z Kolna i Wyszaka. Nazwy miast zachodniopomorskich zamieniono na polskie. Od zachodniej strony Akademii Morskiej dobudowano basen i salę gimnastyczną. W podziemia północnego pawilonu i przylegającą skarpę wbudowano restaurację Chrobry. Na na krańcach promenady mieszczą się drewniane budynki restauracji Columbus i Colorado. Po 1989 oczyszczono zszarzałe elewacje tarasów, latarń i Gmachu Głównego Muzeum Narodowego w Szczecinie oraz Urzędu Wojewódzkiego oraz częściowo zrekonstruowano dawne malatury hallów w obydwu budynkach. Odrestaurowano też w murze oporowym tarasu tablicę dedykacyjną ku czci Hermanna Hakena.

Całe założenie jest jednym z najciekawszych i najbardziej monumentalnych kompleksów urbanistyczno-architektonicznych z początku XX w. w tej części Europy. W centrum znajduje się symetryczna osiowa kompozycja łącząca taras centralny, gmach MuzeumMuzeum i plac miejski. Budynki po bokach Muzeum mają już mniej regularne rzuty. Ich historyzujące neorenesansowe elewacje, nawiązujące do renesansu niderlandzkiego, z czerwonej cegły i bielą kamiennych obramień otworów, kontrastują z wczesnomodernistycznym budynkiem Muzeum, i murem oporowym tarasu, wyłożonych piaskowcem. Najbardziej na południe wysunięty budynek dawnego Zakładu Ubezpieczeń zbudowano w stylu neobarokowym. Od strony miasta kompozycję zamyka swobodnie zakomponowany park. Dawne Hakenterasse zostały więc zaprojektowane jako kompleks różnorodny stylowo łączący nowoczesność z tradycją. Symetryczny rygor centrum jest stopniowo łagodzony przez flankującą zabudowę i park o coraz bardziej rozluźnionej kompozycji, płynnie łączącej centralne założenie osiowe z typową zabudową miejską.

Jednorożec

Baszta Siedmiu Płaszczy

Nazwa jej pochodzi od Bramy Panieńskiej wybudowanej w 1307 r. prowadzącej do klasztoru cysterek z 1243 roku. Jest pozostałością gotyckichfortyfikacji zbudowanych w XIV wieku. Mury średniowiecznego Szczecina liczyły 2510 m, w tym 610 m nad Odrą. Posiadały 4 bramy główne: Młyńską (niem. Mühlentor), Świętego Ducha (niem. Heiligegeisttor), Pasawską (niem. Passauertor) i Panieńską (niem. Frauenthor). W XV w. bramy przebudowano, dodając tzw. przedbramia. Obok bram obwarowania posiadały 7 baszt okrągłych, 14 kwadratowych, 1 sześciokątną i 15 półbaszt, tj. baszt otwartych. Od strony Odry znajdowało się kilka furt wodnych. Wokół murów przebiegała fosa wodna o głębokości 30-35 łokci, szerokości dna ok. 57 łokci, a przy górnej krawędzi ok. 80 łokci. Opodal znajdowała się Brama Panieńska, która zamykała Stare Miasto od północy

Baszta ma 9 m średnicy zewnętrznej i 3,6 m wewnętrznej. Posiada 3 kondygnacje, dolną piwniczną o wysokości 4,7 m, parterową o wysokości 4,4 m i na I piętrze liczącą 2,5 m wysokości. Zakończona jest krenelażem i stożkowym hełmem. Do 1723 roku w baszcie więziono skazańców. Mury średniowieczne zburzono po wybudowaniu obwarowań nowożytnych (Forty Leopolda, Wilhelma, Prusy) w latach 1724-1740, tj. na początku panowania pruskiego. Z czasem szczelnie zabudowano ją kamienicami i wręcz zapomniano o niej. Prawdopodobnie na przełomie XIX i XX wieku w związku z likwidacją Fortu Leopolda i budową Tarasów Hakena (obecne Wały Chrobrego) rozebrano górną część baszty, budując na jej podstawie ośmiokątną kamienicę. Kamienica ta dotrwała do 1944 roku, kiedy to na skutek nalotów dywanowych uległa zniszczeniu wraz z całym szczecińskim Starym Miastem. Odbudowana i odsłonięta została po uprzątnięciu wojennych gruzów na Podzamczu. W 1954 roku wpisano Basztę do rejestru zabytków.

Jednorożec

Cmentarz Centralny

Cmentarz Centralny w Szczecinie – największy cmentarz w Polsce, trzeci co do wielkości w Europie i jeden z największych na świecie. Został założony w latach1899-1900, we wschodniej części

Gumieniec, według projektu Wilhelma Meyera-Schwartaua, a ostateczny kształt nadał mu Georg Hannig w roku 1918. Od jego otwarcia pochowano na nim ponad 300 tysięcy zmarłych, a jego dzisiejsza powierzchnia wynosi 172,33 ha.

Potrzeba wybudowania nowego cmentarza powstała po roku 1873, gdy małe przykościelne cmentarze zostały przepełnione, a dzięki temu, że Szczecin przestał być twierdzą pojawiły się tereny pod budowę. Za najlepszy teren pod cmentarz uznano ówczesne ziemie rolnicze pomiędzy dzisiejszą ulicą Mieszka I, Ku Słońcu, a linią kolejową na wschodzie.

Cmentarz otwarto 6 grudnia 1901 roku. W latach 1900-1903 pod kierunkiem architekta Wilhelma Meyera-Schwartau zbudowano bramę główną oraz budynki administracji i kaplicę cmentarną. W roku 1918 w nekropolii pochowanych było już 57 tysięcy osób i zajęte kwartały wschodnie i środkowe. Po I wojnie światowej rozpoczęto pochówki w kwartale zachodnim. W roku 1925 do kostnicy dobudowanokrematorium[2].

Od założenia cmentarza, aż do roku 1928 zarządcą cmentarza był Georg Hannig. Po nim Franz Herbert[2].

W latach 1927-1928 zbudowano drugą, modernistyczną, kaplicę. Nie doczekała jednak do naszych czasów-została zniszczona w czasie bombardowań w kwietniu 1943 roku[4]. Rozebrana została w 1984 roku[2].

Do grudnia 1940 roku na cmentarzu pochowano ponad 117 tysięcy zmarłych. Znaczny przyrost pochówków nastąpił w czasie II wojny światowej wskutek nalotów bombowych na miasto. Po 1945 roku Polaków chowano początkowo na wolnych kwaterach, a następnie w miejscu starych likwidowanych grobów. W teren cmentarza włączono też cmentarz garnizonowy oraz teren wojskowy. Od 1945 r. do końca 2000 r. pochowano 139 tys. osób[2].

Jednorożec

Puszcza Bukowa

Szczeciński Park Krajobrazowy "Puszcza Bukowa" - utworzony 4 listopada 1981, o powierzchni 20 938 ha (w tym otulina 11 842 ha),w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfińskim, w większości w gminie Stare Czarnowo, częściowo w granicach miasta Szczecina i gminy Gryfino. Położony w lasach Puszczy Bukowej na Wzgórzach Bukowych. Administracja parku mieści się w Gryfinie.

112 osobliwości przyrodniczych, uznanych za pomniki przyrody, wśród nich m.in. pojedyncze okazy drzew i ich grupy, 10 głazów narzutowych oraz 5 źródeł-helokrenów.
Na obszarze parku znajdują się poza tym: ogród dendrologiczny na północ od wsi Glinna (zob. arboretum w Glinnej), jeziora: Glinna Wielka, Jezioro Binowskie i Piasecznik Duży, obiekty

Jednorożec

Katedra Św. Jakuba

W 1187 zbudowano pierwszy kościół (najprawdopodobniej drewniany) w miejscu, gdzie dziś stoi bazylika katedralna. Konsekracji dokonał ówczesny biskup kamieński Zygfryd. Była to trzecia z kolei świątynia chrześcijańska w mieście Szczecinie. Za fundatora uważa się bogatego mieszczanina Beringera z Bambergu, który prawdopodobnie traktował nową świątynię jako wotum za dzieło misyjne ewangelizacji Pomorza, dokonane przez jego słynnego rodaka – Ottona z Bambergu, zwanego "apostołem Pomorza".W roku 1220 lub1221 w kościele pochowany został książę pomorski Bogusław II[1].

W II poł. XIII w. powstała trzynawowa, bezprzyporowa, gotycka, ceglana bazylika o szerokości 25 m, długości 30 m i wysokości nawbocznych 8,5 m. Kościół posiadał pięcioboczne prezbiterium z ambitem, obok którego znajdowała się wolnostojąca kaplica. U drugiego krańca korpusu nawowego powstały dwie wieże.

Jednorożec

Multikino

Multikino – sieć kin wielosalowych powstała 1995 jako joint venture pomiędzy UCI a ITI.

Pierwsze kino tej sieci powstało w roku 1998 w Poznaniu. Następny obiekt został oddany do użytku w roku 1999 w Warszawie – stanowił pierwszy duży (wcześniej powstało 4-salowe kino „Femina”) multipleks w stolicy. ITI wykupiło udziały UCI i stało się wyłącznym właścicielem marki i sieci kin. Kolejne dwa kina w Zabrzu i Gdańsku otwarto w grudniu 2000 roku. W 2001 otwarto kino w Krakowie, w 2002 w Bydgoszczy. Marzec 2004 to data otwarcia multipleksu w Szczecinie, a sierpień 2005 – w Elblągu. W marcu 2007 roku zostało otwarte Multikino we Włocławku. W maju 2007 roku zostało otwarte dziesiąte kino, w centrum handlowym Stary Browar w Poznaniu. Kolejnymi otwartymi multipleksami były kina we Wrocławiu: (Pasaż Grunwaldzki, Arkady Wrocławskie), Warszawie (Złote Tarasy) oraz Rybniku (Focus Parku), a także w Koszalinie, Sopocie, poznańskiej Galerii Malta, Rumi (Galeria Rumia) i Radomiu (Galeria Słoneczna). W 2012 roku otwarto trzy kina: w Słupsku (18 maja), Kielcach (8 czerwca)[1] oraz w Zgorzelcu (21 grudnia).

Jednorożec

Muzeum w Szcecinie

Muzeum Narodowe w Szczecinie – muzeum wielodziałowe, gromadzące zbiory archeologii, sztuki dawnej i współczesnej, historyczne,numizmatyczne, nautyczne, etnograficzne.

Utworzone zostało 1 sierpnia 1945 roku jako polskie Muzeum Miejskie w Szczecinie. Założycielem i organizatorem placówki był przybyły z Poznania Lech Krzekotowski, a jego działania wspierał pionier szczecińskiego muzealnictwa - Kazimierz Haska. Muzeum przejęło pozostałości zbiorów Stadtmuseum na Hakenterasse (dziś Wały Chrobrego) i Pommersches Landesmuseum - dawniej Pałac Sejmu Stanów, przy ul. Staromłyńskiej 27, gdzie mieści się Galeria Sztuki Dawnej. Rozpoczęło także kolekcjonowanie polskiej sztuki współczesnej. W kolejnych latach zwiększało swoje zbiory najpierw dzięki depozytom z innych muzeów polskich, potem tworząc stopniowo kolekcje własne. Jednocześnie utraciło część zbiorów poniemieckich na rzecz innych muzeów warszawskich (szczególnie etnograficznych). Kopia posągu Bartolomeo Colleoniego z Wenecji, pochodząca z kolekcji Heinricha Dohrna (przez lata stojąca na dziedzińcu warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych), oraz marmurowa kopia posągu Mojżesza Michała Anioła (tamże), były "darem" Szczecina dla stolicy, wziętym ze szczecińskiego muzeum.

Jesienią 1947 roku muzeum zyskało status placówki okręgowej i jako Muzeum Pomorza Zachodniego sprawowało opiekę merytoryczną nad muzeami zachodniopomorskimi. W roku 1970 w uznaniu ponadregionalnej wartości zbiorów zostało podniesione do rangi Muzeum Narodowego. W latach 70. Muzeum Narodowe w Szczecinie wzbogaciło się o dalsze dwa gmachy: Ratusz Staromiejski, w którym utworzono Muzeum Historii Szczecina oraz lewe skrzydło budynku dawnej komendantury garnizonu twierdzy szczecińskiej, w którym dzisiaj mieści się Muzeum Sztuki Współczesnej.

Jednorożec